Alhamdulillah..akhirnya abis jugak program JCICM 2010 ni..mmg penat..balik kerja tuk tido then pg2 dh kene paksa bdn bekerja lg..actually it was a really good experience..mcm yg sy belajar..starting from the documentation smp la abis program..apa yg sy belajar? sgt byk..baik dari segi emosi, psikologi, mentally etc..through this program sy belajar tuk jd bersabar, terutama bila berdepan dgn org2 berpangkat besar..adat bila mana manusia berbangga dengan pangkat dan darjat yg ada, smp ada yg jd lupa tuk berhemah dgn org lain..nikmat yg allah bg bile2 pun boleh ditarik..
sy jugak belajar yg x sume manusia tu mampu kawal emosi dgn baik..spjg program tu, mcm2 yg sy nmpak..ada yg smp menangis sbb x dpt kawal emosi..ada yg lgsung x wat keje sbb terasa dgn kwn2 sekerja lain..pd sy selagi pkara tu x mnganggu prestasi keje, it's ok to express ur emotion..tp kalo smp effects keje, then that would be sumthing wrong..sy perhatikan jugak, there's a part where some people are doing their job like crazy but some people didn't do nothing at all..mostly mereka2 yg sudah berstatus tetap..i just wondering, why aren't they be grateful sbb dh dpt status tetap ..supposedly they perform better, tp yg jd vice versa..mgkinkah status tetap adlah sebuah jaminan yg ape2 yg jd, mereka tidak akan dibuang?kenapa x fikir yg kerja itu adlah amanah yg diberikan pd kita, so kita kena laksanakan amanah tu sebaik mgkin..wallahualam..
apapun..JCICM still lefted me with a bundle of sweet memories..pengalaman jd dayang-dayang, attend dinner dgn menteri, jmp jamal abdillah, kenal dgn ramai org,. all those things adalah 1 pengalaman yg sgt manis dan juge merupakan proses tuk sy belajar byk pkara..alhamdulillah..
No comments:
Post a Comment